İstanbul bir şarkı olsaydı

istanbul bir şarkı olsaydı
nakaratında maçka'da sevişirdik
gölgeler kemanı
insanlar bası
ve atan nabzın bateri olurdu
ama istanbul şarkı değil
ve sen nabızlı biri olmak için çok ölüsün sevgilim

ve beyoğlu bir gram hak ilan etseydi
nefesimi tıkayan yokuşları hep sana çıkardı
kirlenmiş adı bir paket toz olur burnumdan girerdi
sessizliğini bozan kurşunlar acıtmazdı o kadar
ve bir takım siyasi uğraşlar gölgelemezdi aşkını
koruyup kolladığı galatasını, öpüp kokladığı çiçek pasajını

ve kadıköy korkutmasaydı bu kadar gözlerini
uçurumlu hayalleriyle, umudunu kusup atan çocuklarla
kırık şişelerin kör eden yansımalarıyla, uyumayan sahiliyle
ele avuca sığmayan kırmızılarıyla, kadifesiyle
ve boğaz her baktığımda balçıklarını salmasaydı üstüme
çekmeseydi beni dibine, kaşındırmasaydı bileklerimi
belki o zaman bir şarkı yapardım
ve adı istanbul olurdu
nakaratında maçka'da sevişirdik
kokuları almazdık, sarhoşlarından korkmazdık
gölgeler oyun yaparlardı
ve sen durmadan gülerken
gelip geçenler safi figüran olurdu

ve eşlik ederdi nabızlarımız

ama istanbul bir şarkı değil
istanbul bir savaş
ve biz nabızlı birileri olmak için
çok ama çok ölüyüz sevgilim