İstanbul Biliyordu Aşkımızı

Bir otobüs durağı sıcaklığındaydı
Gülüşün,beklerken beni,
Son otobüste yakaladım ellerini
Soğuktu,
Gözlerinde ki hüzün inmişti sanki;
Buz kesen ellerine...
Nasılda yanmıştı yüreğim
Başını omuzlarıma yasladığında
Gözlerinde bulutlar donmuştu
Güneşine izin vermeyen,
Sığınmak duygusuydu seni bana
Yaklaştıran,
Seni bana bağlayan,
Yaşamak arzusuydu yakamozda
Işıldayan,
Bir başına koca şehirde
Umutlarını yitirmeden.
İstanbul tanıktı olup bitene,
İstanbul! ..kavgaların acıların
Şehri,
İstanbul sevgilerin şehri,
Hiç susmayan gülüşlerinde saklı
Seni yaşatan mucizenin gizemi.
Acılar eriyordu sanki gülüşlerinde
Yürek sızlatan...
Sevgiyi tatmamış yüreğinde
Küllenmiş sevdaların vardı
Kıvılcım bekleyen.
Karanlıkların bir ucu
Aydınlığa çıkar,
Orada buluştu sevdalarımız.
Ne sen görebildin bunu
Ne ben bilebildim.
Birşeyler oluyordu gizliden gizliye
Birşeyler canlandı yüreklerimizde
İstanbul farkındaydı olup bitenin
İstanbul biliyordu aşkımızı...

Ahmet TIĞLI 4.3.2006 (Sevgi Merdivenleri)