İstanbul Bile Kürdistanlı Sevdamı Anlamadı

Gros tonajlı yabancı menşeli gemiler geçiyor
Sarayburnu, Ahırkapı arasında
Gözlerimin önünden
Uzayıp giden sahilde yine seni düşünüyorum
Aklımda kalan o gözlerinde ben bir kez daha kayboldum

Bu koca şehrin bahar sabahında kulağımda martı çığlıkları
Kendi hıçkırıklarımı duyamıyorum
Yüreğimdeki büyük sevdam sensin
Senin o güzel gülüşün İmgelerimde silinmiyor
Aşk çiçeği manolyam, avucumda kalan kokunu içime çekiyorum

Duygunun özü, sevdanın hası seni hissediyorum seni
Sahil boyunca el ele yürüyoruz
Bir sen birde ben
Sen ve ben
Bir de sabah esintisi
Bilmem hatırlıyor musun? Bana mırıldandığın o ilk Kürtçe şarkıyı

Bu benim ilk sevdamın finali değil henüz daha başlangıcı
Karşıda Kadıköy beride Gülhane Parkı
Şimdi, tam alabora olma sattım
Şu sahilde çok mutsuzum
Yolumu şaşırdım, pusulamı kaybettim
Çok derinlere daldım, yine ağlamaklıyım
Yokluğunda hüzne boğuldum; şu zavallı yüreğim paramparça
Acep ben bundan sonra gülebilecek miyim? Közleşmiş kalbim hep yanıyor

Çünkü sen yanımda yoksun, umutsuz günlerin karanlığını yaşıyorum
İstanbul bile anlamadı Kürdistanlı sevdamı
Ruhumu kanatan sensizlik çok acımasız
Marmara Deniz’in kıyısında
Geziyorum ben sensiz
Eğer geleceksen bekletme beni haydi tez gel
Gelmeyeceksen tabutumu bira an evvel yolla
Vurma umutlarımı yaralama, bitsin kan kusan hayallerim
Zavallı yüreğim bir daha sensizliği kaldıramaz, çok yoruldu, geleceksen gel

18.05.2016
İstanbul