İstanbul Benim Adım Şiiri - Şükran Beşışık

İstanbul benim adım,
Şarkılara beste,şairlere ilhamım,
Dünya kurulduğundan beri.
İşler nakkaşlar bir mücevher gibi.
Karşılıklı sahillerim telli duvaklı.
İç çeker gören, bu gelin benim olmalı.
Kimi çeker resmimi, kimi çizer cismimi.
Avrupa ile Asya bölüşmüş beni,
Karadeniz dayanamaz akar bana,
Marmara dayanamamaz akar bana,
Ay, ı, yıldızı seyret mehtabımda,
Yakomozlar dökülür mavi sularıma.
Şöyle bir mehtaba çık adalarımda,
Her biri birbirinden güzel saraylarımda,
Hükmederim bütün dünyaya.
Eğilirdi elçiler huzurumda,
Göklere yükselir minarelerim.
Ruhları yıkar camilerim.
Her mevsimi yaşarım,
İlk baharda çiçeklenir kırlarım.
Sahillerimde çıkar tadı yazın.
Görürsen dökülürken her yaprağı,
Bil ki hazandır.
Lodosla kabarırken dalgalar,
Beyaza boyanır her yanım.
Ben kar da yağsa, Güneş de açsa,
Ya güler,yada gülümserim.
Şairlere ilham, şarkılara besteyim.
Tacımı takmışım başıma,
Kurulmuşum tahtıma…