İstanbul Benim Şiiri - Kenan Biçer

Bazı çılgın bir cocuk
Ve yılgın bir kayık
Esintisi gibiyim
Düşünmedim değil
Hangi karpostalda
Acaba en duygusal yanım
Yine boğazıma yaslamış
Kendini uyur uyanık güneş
Bu sabah geçit vermiyor
Arşa asılı sıratlarım
Aslı bir curcuna
Karıncalar kızılca kıyamette
Ve bitemedim bir türlü
Sayfalar dolusu mecmualarda
Ölen istanbulda
Kalan istanbulda
Cennetmiyim cehennemmi
Kim bile
Varım yoğum yedi tepe
Söyle bu kaçıncı yüzüm
Samatya da doğmuş
Bir masum'a güle
Kızıl şaraba çalan
Akşamlar hüznümde
Martılar gibi
Hamsi kokmasamda yine
İçerliyor karadenize bakan
Asi gençliğim
Ey gidi
Eski istanbul masalları
Gayri gelir oldu dile
garipsedim asırlık çınar gibi
Çekildim haliç ime
Bilirim yolculuk var
Yaşlılık zahirim
Batın kudretim de
Bilirim bu benim kaderim
Ve söylenen
Yine son cümleyim
İstanbul benim