İstanbul bana ağlıyor

Aşıklar diyarındayım yapayalnız! ...
Dalgaların çılgınca dansı bozuyor sessizliğimi,
Karşı yakadan yansıyan ışıklar, soruyor yüreğime
sensizliğimi....
İstanbul beni hiç bu kadar çaresiz görmemişti.
İstanbul'u seyretmek bana hiç bu kadar zor gelmemişti...

Gökyüzünde görür gibiyim o güzel gözlerini,
Martılar kulağıma fısıldar dua misali ismini,
İki şeyi seyretmek mutlu ederdi yüreğimi,
Bir boğazın bir de senin güzelliğini,,,
Boğaz bütün ihtişamıyla duruyor karşımda,
Peki sen nerdesin ey unutulmaz sevgili?

Hatırlarmısın gözümün nur'u?
Kadıköy'den vapura bindik mi doğru geçerdik yan güverteye
tutuşurduk elele,
gülerdik, eğlenirdik. diz dize biz bize şarkılar söylerdik.
Simtleri kırıp kırıp atardık martılara,
aydınlığa bakıp bakıp caka satardık karanlığa...
en çok ta bizim şarkımızı mırıldanırdık birlikte,
sevecekse insan candan sevmeli.
gerçekten candan sevdim ben seni...
İstanbul sokaklarında kaybettim bulamıyorum seni, sevgimi, yüreğimi....
dilimize ayrılık türküsü yakıştımı şimdi...
Moda'dan Adalar'ı seyreder hülyalara dalardık birlikte,
ta uzağa en uzağa taş sektirir mutluluğumuzu paylaşırdık Marmara Deniziyle..

Ben sevdama ağlıyorum, İstanbul bana ağlıyor.
Ben seni kaybettim yüreğiminden dökülen sevda damlalarında,
İstanbul beni kaybetti bu ayrılık mısralarında...

Kadıköy sahilinde birbirimize söz vermedik mi?
Kız Kulesini yeminlerimize şahit etmedik mi?
Çamlıca'dan sevdalı gözlerimizle seyrederken aşk mâbedimizi
ölene kadar, mezara kadar demedik mi?
Nerden çıktı şimdi bu ayrılık?
Şimdi İstanbul bizden hesap sormayacak mı?
yaşanan o eşsiz güzellikler ardımız sıra gözyaşı döküp ağlamayacak mı?
bu bedbaht yüreğim artık Yeditepeden neşeyle bakamayacak mı?
hani biz Sadabat'ta açan laleler misali açacaktık gönül bağımızda?
kurban olduğum, bu yazda bu sıcakta yüreğimizi üşüten buz gibi
ayrılık rüzgârının ne işi var gönül dağımızda?
şair Ned'im misali
bir sen-ü bir ben-ü birde âkil-i şeyda
kalacaktık hani aşk mabedimiz Şehr-i İstanbul'da?

ne oldu da sabun misali kaydın gittin deli gönlümden?
İstanbul aş'ım ekmeğim, bedenimde can, nefesim de sen....
soluklanamıyorum boğuluyorum nefessiz kaldım.
bir meçhule bilinmeyene doğru yol aldım.
uzaklaşıyorum artık İstanbul'dan ve senden
santim santim adım adım...
Kaybettiğim değerleri gecelerimde rüyalarımda aradım.
giden gitti bir kere
maalesef maalesef
bulamadım! .....