“İstanbul” Baktığım Son Pencerem

İstanbul tutulmuşluğum benim.
İstanbul “kara sevdam! ”
Şahidim,
Her belaya bulaştığıma.
Yataklığım,
Suç ortağım İstanbul..
Suçum İstanbul…
Boynuma astığın
Yaşamak ağrısıyla,
Baktığım son pencere.
Körlüğüm,
Kördüğümüm İstanbul…
Mahkumum İstanbul,
Prangan ayaklarımda,
Ağırla beni taş duvarlarında..
Görüşmecim İstanbul,
Gelme artık bana,
Ne kaldı getirecek,
Bu kirli çamaşırı kim görecek?
Gardiyanım İstanbul,
Bekleme başımda!
Sokakların demir parmaklık,
Taşralaşmış evlerinde zaman, aylaklık!
Kapatma kapılarını bana İstanbul,
Kaçamam senden,
Ben kaçsam,
Bu firara kim “Dur! ” diyecek?
Bir adım atarsam
Sırtımdan vur beni İstanbul!
Yoksa …
Cezamı bir vapur dumanında
Martıların çığlığı verecek.