İstanbul kadar derin olamazdı aşkım...
Gözlerinin sonsuzluğuna kapıldım, inan!
Kaç kışa kalktıysa kalbim, sana yandı hep karanfillerim.
Sorsan, ben de çok şaşkınım.
Üşüdü ellerim...
Öksüz kaldı gözbebeklerim!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta