İstanbul Bakışı Şiiri - Nurcan Düzenli

İstanbul kadar derin olamazdı aşkım...
Gözlerinin sonsuzluğuna kapıldım, inan!
Kaç kışa kalktıysa kalbim, sana yandı hep karanfillerim.
Sorsan, ben de çok şaşkınım.

Üşüdü ellerim...
Öksüz kaldı gözbebeklerim!
Sen büyütmedikten sonra içimdeki bu büyüyü,
Uçup gidecek tüm sihrim..
Sönecek bu karanfilin alevi, saçılacak tüm hayallerimin külü...

Suskun bir gece dolanacak kulaklarıma,
Uykusuz bir dolunay yansıyacak gözlerimin dalgınlığına...
Ne kokusu ayıltabilecek beni bu şehrin, ne de manzarası.
Bana gereken sadece senin nefesin, bırak şimdi Boğaz'ı!

Aklım başımda olmadığı zaman anladım kalbimin başka yerde attığını,
Seni unuttuğumda kalbim duracak aslında.
Bu yüzden kaçırma o İstanbul bakışlarını!
Dayanamam, kayıp düşerim bir boşluğa.