İstanbul aşktır Şiiri - İrfan Yiğit

al sızılarımı gözlerim nemli akşamların ufkunu çizerken sabahına
al ekle hüzünlü sularına bendeki sarsılmış suretini
birbirine sarmalanmış acı sarmaşığı olalım İstanbul
bizi birbirimizden daha fazla kim anlar ki
ben en çok sana sığınıyorum
en çok sende buluyorum kendimi
beni en çok sen kucaklıyorsun
en çok sen dinliyorsun
bendeki öyle bir his ki İstanbul
ürperti veren bu aşk
buzdan bir heykelken
sıcağında eriyip kaybolmak gibi
ilk yağmurda yeniden kavuşmak üzere buhar olmak
bu her tükenişte yeniden doğmak gibi
al korkularımı İstanbul
tenha sokakların sessiz dokunuşlarına bıraktım hislerimi
al son kırıntısına kadar sarsılmışlıklarımı
senden başkası bunca acıyı yüklenebilirmi
bana bir tek maviliğinde saklı umut yeter