İstanbul aldın ya sevdiklerimi
unutturdun bana bildiklerimi
kuruttun kanımı iliklerimi
denizin mehtabın kanıma girdi
anamı merdiven silici yaptın
üç kuruş paramı cebimden çarptın
düz yolda giderken yolumdan saptım
büyülü havanla kanıma girdin
bebeler caminin avlularında
parasız gezindim bulvarlarında
her bir güzelliğin yalanlarınla
İstanbul bizlerin kanına girdin
sende miydi hata bizde mi hata
gücümüz yetmedi yazlığa yata
alıp da koynuna yaptın ihata
Ortancan Lavantan kanıma girdi
çiçeğin zehirli sarar Sarmaşık
sevdana kapılıp oldum ya aşık
hangimiz aşık hangimiz maşuk
akşamın sabahın kanıma girdi
gel gel dedi deniz girdim boğuldum
büyüne kapıldım her gün savruldum
yerlerde süründüm sanma doğruldum
hem havan hem suyun kanıma girdi
hem derdine hüznüne müptelâyım
yine de Menekşe Gülden alâyım
söyle artık sana ne anlatayım
deniz yakamozun kanıma girdi
köyümde varımı yoğumu sattım
nice köprülerin altında yattım
ah hani taşın toprağın altındı
ezelden aşıktım ebedi aşkım
13/Mayıs/2011/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 13.5.2011 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstanbul aşkım gücenme! senin suçun yok; asıl biz senden özür dilemeliyiz.... Minarende ezan'ın burcunda bayrağın eksilmesin...
Mükemmel paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.
TÜM YORUMLAR (3)