İstanbul Aşkı Şiiri - Hasan Baştürk

Kalbinizi gecenin kalbine teslim edin,
Nedim’in şarkısından hoş nağmeler getirin.
Yürek buruntusuyla sıyrılıp anılardan,
Ağlayın kan ağlayın bir hasretin ardından.

Ey en gizemli büyük yitik aşkın büyüsü,
Düğümlü tılsımların gönüllerdeki süsü.

İçinde doludizgin oynaşır bilmeceler,
Sanki bizimle yaşar, her an yedi cüceler.
Kulağına bir şeyler fısıldar da periler,
Bu dili kimse bilmez, konuşmaz olur diller.

Ey uykusunda yüzen, gecelerde gezinen,
Ey gözleri geçmişin derinliğini süzen…

Kapısını çalarım nice gizli sırların,
Geçmiş saltanatını sürerim asırların.
Bin düğümlü muamma, periler âleminden,
Peygamberin kokusu gelir sahabelerden.

Ey âlimlerin sabrı, saltanatın eşiği,
Ey erenlerin ruhu, şehitlerin beşiği…

Hayal ve gerçek yürür sokak aralarından,
Sonsuz yolcuya gelir cevap semalarından.
Sende ezel yarası karışır gözyaşına,
Ne mutlu sahip olan sende mezar taşına.

Ey kalp ülkelerinin altından anahtarı,
Gönüllerden ve dilden hiç eksilmeyen şarkı…

Açılır kapıları bu tükenmez hasretin.
Kaybolurum içinde bir ulvî muhabbetin;
Esince deli rüzgâr bir ninni sedasıyla;
Beni bağrına basar bir anne edâsıyla

Ey gecenin yıldızı, ufuklarda parlayan,
Baş başa kalırız da kıskanır bizi zaman.

Âlemin, rüyaları taşıyan yük gemisi,
Deniz ve karaları buluşturan incisi…
Dikilir karşınıza birdenbire saraylar,
Bir şerit gibi geçer, boğazdan hatıralar.

Ey İstanbul, sensizlik ruhuma büyük zulmet,
Seninle paylaşılır ezel yarası hasret.

Duaların şehrinden var on yıl ayrı kaldım,
Umutla yıldızları her gece seyre daldım.
Hasret, içimde yara, ezelden beri kanar,
Oturmuş kıyısında bir garip yolcu ağlar.

Ey Minareler şehri, gökleri kucaklayan,
Ne mutlu seni seven kıymetini anlayan...