İstanbul - Ankara - İstanbul

İstanbul - Ankara otobüslerinde yaşadım
Ömrümün en güzel anlarını
Gece karasında tepedeki evin camından süzülen ışığa
takılırdı da gözlerim
Düşlerdim o evin aydınlığını kendi evimde
Sen bir film seyrederdin
Ben iki kahve yapardım tombul fincanlara

Bazen ön koltukta rastgelirdim düşlere
Şoför uykulu, muavin umarsız, ben umutlu
Aldırmadan uçurumu ıskaladığımız virajlara
İstanbul - Ankara otobüslerinde yaşadım
Ömrümün en güzel anlarını

Dediler 'gitme'
İstanbul yedi tepe
Yedisinde bir meşe, meşenin altı serin
Bir çay söyleyelim, bir de Recep Dede'nin simidi
'Meşeleri kestim, simidi kuşa yem ettim
Çayımı içip öylece gittim, yarım türkü dudaklarımda

.............................

Ankara - İstanbul otobüslerinde yaşadım
ömrümün en zor anlarını
Camın buğusuna imza attı gözyaşlarım
Şoför uykulu, muavin umarsız ben umutsuz
Tepedeki evin karanlığı, geceden kara
Yol bitti... Ben bittim...

İstanbul yedi tepe
Yedisinde bir meşe
Meşenin altı serin, bir çay söyledim
Bir de Recep Dede'nin simidi

Belki bir yarım hep Ankara'da
Belki bir yanım hep Ankara'lı
Bir daha görmesem de Ankara'yı
İstanbul - Ankara otobüslerinde yaşadım
ömrümün en güzel anlarını.