İstanbul Alemlerin Sultanı

Açılıyor kapılar sessizliğin yoksulluğunda
Papucu yırtık bir çocuk bozuyor yoksulluğunu
Şaşkın gözlerinde sen damlıyor oluk oluk
ve akıyor Marmarana dünyanın en zengin suyu
Bilinmez belki aşkındandır efkârı
Belki nazındandır ana yüreği gibi kucağında…
Hangi ninniyi fısıldadıysan bilinmez kaç asırdır,
titrer dört bir yan dizleri üstüne
İşte yetişti Yavuz'lar,Fatihler
Âkifler yetişiyor
Gönlü en zengin bu şehrinde

Bu şehirde çalmışlar ey yar!
Uçurmuşlar göklerden endamını, sürmeni…
Bütün dünyanın nazarı mavi gözlerinde
Bir mavi gözlerin kalmış, birde sen!
Sensizlikmiş aldıkları
Yada alamadıkları

Alamadıkları güllerindi koparılsa da
Koparılsa da güllerin lâlelerin gülüyor sana
gül İstanbul
gamzelerinde gülüyor lâlelerin
Bir sana susamış topraklar
ağla İstanbul
Bir şahane taşsın caddelerin

Caddelerinde birikmiş tozlar,
aynalar getirildi tarihten
Güneş tutuldu o gül yüzüne
Kırmızı kadifene yatan güneş utandı

Güneşinin denizine düşmesini beklediği andır
ressamların yaşadığı an…
her anı kare kare hatırlanmak istenen…
Satırlarında şairlerin,
düşlerden çıkarılan saklanmışlığın yaşanmışlığısın
Tek yürüdüğüsün caddelerin elleri arasında
Ya da aranansın yaşlı gözlerinde ninelerin
Tek gördüğüsün âma gözlerin muhteşem bakışlarında
Yada tek gözüsün

Gözlerin kör ediyor gözlüksüz bakışları
kıskançlığı altında güneşin
Güneşin battıkça batıyor gemiler gibi
alabildiğine derine
Yada alacalığın kaybolduğu derinliklere...

En derini Yeditepe’ndir, yedi renk
Yedincisisin menzilin
Tam orta yerinde çığlıkları sessizliğin
Yudum yudum içmiş her dalgada
Savrulan elbisesine asılmış Kız Kule’sinin
Kız Kule’nin dudakları kurumuş
doyamamış hala
Ve hâla bilinmez kim kime yâdigar

Yâdigarı cebinde dedemin,
içine çekiyor her adımda
En büyük cami SÜLEYMANİYE diyor
Tel tel tarıyor saçlarımı medeniyetinin elleri
Yıkıyor ellerimi
Ve götürüyor gül-i zîbâya
Tüm çıplaklığın yakıyor içleri
ve sen susuyorsun
Esiyorsun rüzgârlar gibi görünmeden

Görülmedi hiç böyle sefa boğazında
Ne güzel gönüllerin doyduğu bir ekmek arası İstanbul

İstanbul’un en delikanlısı Çamlıca’nın
gelende geçende sensin gözlerinde
Kırıldı bağrı göğün özlem sızdı ötelerden
akda olsa, karada saçlarına

Saçlarındı sana bir adım Üsküdar
Dört hece Ümraniye
Gece gündüz Beyoğlu
Galatadır Fatih’in oğlu

Bir Fatih miladı taşır
bütün kuşları,İstanbul’un,
her sabah açılırken gözler merhabaya
Sokulurken fecr ile seher vakti usulcu gözlere
Bir tek meftŭ nusun nurların
Bir tek mesrŭ rusun surların
Tekbir Sultanısın canların
Tekbir İstanbulusun
İSTANBULUM