İstanbul Ağlıyordu Şiiri - Suat Yığmatepe

Sabahçı kahvelerinde karlı bir gün
İnsanlar dertliydi insanlar üzgün
Sabahın olmasını beklerken o gün
Deniz suskun,İstanbul ağlıyordu...

Bir yanda karaköy bir yanda harem
Kahvede oturmuş sabahı beklerken
Üzüntüden acıdan dertten kederden
Deniz suskun, istanbul ağlıyordu...

Her taraf sessizdi havaysa soğuk
Eserler yıkılmış her yeri bozuk
Derinden hıçkırırken boğuk boğuk
Deniz suskun,İstanbul ağlıyordu..