İstanbul ağlıyor bu gece,
titriyor ve üşüyor
Yerin göğün Tanrısı 'al 'dedi,
'sana en kocaman, en parlak ay’ı veriyorum,
bak, ne güzel yakışacak göklerine'.
Yüzünü çevirip bakmadı bile İstanbul,
çekti gri perdelerini kapattı.
Ne mavilik, ne yıldızlar, ne mehtap
hiçbirini istemedi.
Sadece bana fısıldadı;
O, kokusunu kaybetmiş,
kendisine O’nun kokusunu getirecek
rüzgarı bekliyormuş..
'Gör' dedi 'o zaman beni'.
Kayıt Tarihi : 16.12.2006 15:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)