İstanbul Ağlıyor Şiiri - Sevgi Sönmez

Şarkılar dinliyorum, aşka dair
her bir kelimeyi yaşıyorum içimde
içten içe dile geliyor duygularım
ne sevdalar yaşanmış,
ne sevdalara geç kalınmış…

Yüreğimi bir hüzün kaplıyor önce,
sonrasında da tatlı bir tebessüm
vuruyor yüzüme.
suya anlatsam akıp gider mi?
içi mi döksem ele verir mi beni yalnızlığım..
suyun azizliği mi beni korur,
yoksa bir düşman gibi sırtımdan mı vurur?

Buğulu camından izliyorum,
İstanbul un boş sokaklarını.
bir sestir beni uzaklara sürükleyen,
bir duygu selidir yüreğimi tetikleyen
siyahlara bürünmüş bu şehrin,
başkentidir karanlığını süsleyen…

Bir bulut olup,
ağlamak istiyorum yeryüzüne
kurumuş topraklarına inat…
yazını kışını hiç hesaba katmadan
deli gibi yağmak istiyorum gecesine gündüzüne
İstanbul da yağmur yağıyor...
İstanbul ağlıyor…

Terkedilmişliğin hüznü vuruyor,
içten içe büyüyor özlemim…
gözlerim susuyor
gözlerim ağlıyor

Ağırlığını çekmişim üstüme yalnızlığın.
bir kuş kadar hafif değilim artık…
kanatlanacak kadar ne hürüm,
üstelik yorgun ve üzgünüm.
gülüşlerim sahte,
mutluluklarım eğreti.
yaşamaksa maksadım yaşıyorum işte.
buna da yaşamak denilirse.

İstanbul da bir ben ağlıyor
İstanbul’ u hüzün kaplıyor
İstanbul a yağmur yağıyor
İstanbul
ağlıyor...