İstanbul Ağlıyor

trende biletsiz sevdalar vardı
vagonlar kaçaklara göz yumarlardı
aksada yüreklere kar pınarları
sevdanın(mın) arkası var ardı bahardı

istanbul ağlıyor sen ağlıyorsun
hadi git git artık ne duruyorsun(sevgilin bekliyor ne duruyorsun)
yolcular hep kaçak bizse tutuklu
gözler ağlıyor tutkulu çocuksun

yıldız avlarım göğün mavisinde
her dem bakışlarını gözlerinin deryasında
pusu duran ellerimi sana tuzaklarım
her tetik düşürdüğün de gözlerim
ölüme az kalırım
yalnız gördü ya
gelir bende kalır yalnızlık
uzar geceler
istanbula yağmur yağar karla karışık
karı ayıklar yağmur kokuları alırım koynuma
od koyarım göz ucuma
anlarım!yine yangın yine hasret
yıkanan istanbul'dan düşen payıma
bide yüzünün giderken ki ıslaklığı...

gül damlası düşmüş ateş yurduydu
dağlara dil uzatan narlı kuyuydu
yağsa da gönüllere gam geceleri(yaksada gönülleri gam geceleri)
ceren yarasında dert öğütürdü..

istanbul ağlıyor ben ağlıyorum
hadi kalk gel artık dayanamıyorum
yolcular geldiler sen yoksun içinde
yüreğim can veriyor acılar içinde..

TUNAY BOZYİĞİT