*İstanbul Ağlıyor* Şiiri - Erol Şahna

İstanbul ağlıyor, ben ağlıyorum
Savuruyorum hayallerimi Çamlıca tepesinden
Hicaz bir şarkı dudaklarımda maziden
Boğaza bırakıyorum geçmişe dair ne varsa
Uzuyorum yıllar misali, sahil yolu boyunca
Üsküdar meydanında buluyorum kendimi
Bir simit, iki çay, biraz nostalji
Hüzünlü hikayesi Kız kulesinin
Dalıp dalıp gidiyorum
Ve ben ağlıyorum
İstanbul gibi...

Ver elini diyorum Kadıköy, Moda
Tramvay eziyor umutlarımı
Rıhtımda martılar, yelkenler fora
Sonra Haydarpaşa, nice başlangıçlar, nice bitişler
İçimden bir ses atla diyor sandala
Çek küreklerini ağır ağır ömrünün
Vuruyorum kendimi karşı kıyılara
Atıyorum oltamı Sarayburnu'ndan
Kovama dolduruyorum yılları sanki
Bir yosun kokusu duyuyorum
Ve ben ağlıyorum
İstanbul gibi...

Yenicami'de yemliyorum güvercinleri
Son bir kez alıyorum gönüllerini
Süleymaniye'de ikindi vakti
Ezan sesi doluyor kulaklarıma
Sanki Sinan devrini yaşıyorum
Sultanahmet baş kaldırıyor ebedi
Ve biçare Ayasofya
Hayal kurmak bedava ya
Özlemlere kuruyorum saatimi
Ve ben ağlıyorum
İstanbul gibi...