İstanbul Ağlamazmı Şiiri - Günal Aydın

Yürüyorum İstanbul sokaklarında
Çekilmez oluyor hayat yokluğunda
Dalgınım derin düşünceler aklımda
Sen düşüyorsun tüm varlığıma
Ve ben bitiyorum Ayasofya da

Eyüp te yaşlı bir dilencinin
Avuçları takılıyor gözlerime
Gözlerim sızlıyor
Yoksun
Oysa her zerrem avuç açmış sana
Dileniyorum istanbul sokaklarında

Marmara beni çağırıyor kıyılarına
Martılar isminle sesleniyor uzaklarda
Vapurlar bekliyor gözlerini kabataș ta
Seni arıyorum İstanbul sokaklarında

Zaman demlenirken dertlerimle
Gözlerini buluyorum çayımın renginde
Hayatın tadı kaçmış kız kulesinde
Ellerini ararım Galata köprüsünde

Bir yağmur başlar İstanbul sokaklarında
İlk damlası gözlerimden
Canımı acıtır oldu
Gecenin güzel mehtabı
Sen yoksun aah İstanbul ağlamazmı

Hayalime düşersin İstanbul gibi
Rüyalarımın şehri bildim gözlerini
Özledim
Bir meltem misali
Saçımı okşayan ellerini
Sevda sokağında kaybettim kendimi

Yok hükmü yedim İstanbul’da
Canımı arıyorum solunda
Yarın lar son bulsun
Hasreti bitir doğduğum koynunda