İstanbul'a Yürekten Bir Feryad

İstanbul,İstanbul,ah İstanbul.
Tarihin yükünü omuzlamış koca bir mabet.
Büyük Anadolu'nun garip vede asi evladı.
Haykırışımız sanadır,sevgimiz sana.
Korkumuz da sanadır, kaygımız da sana....

Sana verilen çaba,feda edilen emek takdire şayan.
Uğrun da ömür veripte yitip giden her ayan.
Dökülen her damla kan yokolup giden her insan.
Vebal iletmiştir sana Fatih'ten vede o kutlu tarihten....

İstanbul her taşında bir leke,her karende bir kan..
Öyle muhteşemsin ki salmışsın cihana nam.
Lakin sana hükmedenler taşlaşmış,kalmışlar ham.
Neylesin bu beden her dem çeker yüreğinde gam....

Karadeniz'in ıtrı bestesini,musiki tadında çalar Marmara.
Heybeme koyduğum umutlar,tek kanatlı martıların sırtlarında.
Bir demde yudumlarken hayatı Çamlıca'nın yeşil yamaçlarında.
İstanbul gelir geçer de gözlerimden,tutamam ellerini o anda...

Marmara; yetim İstanbul'un gözyaşları.
Çağlar durursun hışımla parçalarsın kayaları.
Niyedir bu isyan,niyedir bu kin,gözlerin neden kapalı.
Göremez olmuşsun üzerine oynanan kirli oyunları...

Dağlar delinir kum olur da denize kavuşur.
Bilmem İstanbul hakkıyla nasıl buluşur.
Lakin kalbinde namerdin zehri bulunur.
Mutlak bu hesap,mesule sorulur....

İstanbul,insanlık varlığına gönül vermişken.
Fatih aşkınla ızgaralar da yelken açmışken.
Peygamber lafzını ta ezelden anmışken.
Neden bu zillet,neden bu hiddet.
Kalk doğrul,kendini bul,henüz vakit geçmemişken....

Gündüzler gider de karanlık ruhuma hüzün salar.
Sen kendini bulana dek benim içim sızım sızım kanar.
Gözlerime kin,gözlerime nefret, vede isyan dolar.
Bilmem İstanbul; seni bu hale koyanlar nasıl yatar....

Bu bir vedadır İstanbul,son bakışımdır sana bu an.
Senin sevgindir gözlerimden süzülüp damlayan.
Bir sen idin beni yürekten,beni gönülden anlayan.
Ruh bedenden et tırnaktan ayrıldı İstanbul.
Söyle bundan sonra ben nasıl çağlayam....