İstanbul'a Mektup Şiiri - Adnan Kaplan

Sevgili İstanbul’um,
Aklıma düşünce birden sana yazayım dedim,
Sarıldım hemen kağıda kaleme.
Sana daha önce yazmıştımya,
Bak yine yazıyorum,aklıma düşersen yine sana yazacağım.

Şimdi gözlerimde tütmektesin.
Aklımdan bir an bile çıkmıyorsun.
Belki senden uzaktayım ama;
Ben nerde olsam seni hep yaşıyorum,
Harem’deyim bir bakıyorum EmirSultan’dayım
Ya da bir Sarıyer yapıyorum,
Aklımdayken Emirgan'sız olmaz diyorum.
İnsanoğlunun hayali geniş işte
Bildiğim her yerini kendimce hayalimde yaşatıyorum.
Hayallerde seni geziyorum,
Yanında olmasam da ben seni yine yaşıyorum.

Bak bahar kapıda yine,
Yine çiçek açacaksın rengarenk olacaksın.
Dünyanın her yerinden sana koşacaklar,
Her zamanki gibi medeniyetleri kucaklayacaksın.

Sen martılarla oynaşırken emsalsiz mis kokulu boğazında,
Ben elimde çay, simit,
Seni izleyeceğim doya doya.
Hafiften güneşte tepelerin arkasından yüzümüze gülünce,
Ekmeğimi kovalayacağım bereketli sokaklarında.

Geçen gün de yine seni hatırlamıştım,
Ah dedim canım Üsküdar’ım,
Yavaş yavaş yokuşlarını çıkardım.
Bir kış sabahı Sirkeci’de nasıl da yağmura yakalanmıştım,
Bir yaz akşamı Eminönü’nde uyuya kalmıştım.

Sen öyle bir büyüsün ki,
Tarihe öyle kazımışsın ki adını,
Bu kadar insan,bu kadar millet ki,
Senin bağrında büyümüş,barış olarak bilmiş seni.

Ayrılık vakti geldi sanırım,
Sanma ki ne kalemim bitti ne kağıdım.
Sözüm olsun sana benden İstanbul,
Birgün yanına geleceğim
Ve seni seninle izlerken herhangi bir tependen
Haykıracağım:‘‘Seni seviyorum İstanbul’’.