İstanbul'a Hasret Şiiri - Deniz Karatas

Gece son kez giyindi siyahlarını
kapkara pelerinine bürünüp hayatın
şehir alaca karanlıklar altında
deli boranlara, fırtınalara tutsak İstanbul.
Ağlamaklı olmuş bulutlar
birer birer damlamaya başladı
boyun bükmüş akşam sefalarının üzerine
fersah fersah ölümler sarmış sevdaları
mutluluk ise kimbilir nerede unutulmuştur.
Kan yağmurlarında yetişti güllerim
her koklayış bir ölüm gibi
şimdi her yer kan revan
Ateş düştü denizlere, ölüm değdi Deniz`e
Aşk`ı göremeyince
her bakışında gözlerinde.
Zaman durdu sanki, günler hızla geçiyor
kimbilir bu kaç bininci sevişim olmuştur
aynı Aşk`ı bende.
Şimdi herşey ölüme bir var
bu şehirde
bu bedende
yaşayabildiğim gibi sevip
sevebildiğim gibi ölmek
her gün / her saniye
ama Aşk`ın ellerinde.
Gece sonkez mührünü vurdu karanlıklara
yeşil yeşil mutluluklar sardı gökyüzünü
gözlerimde
yeşil gözlerinde Aşk`ın.
Sensizliğin hasretinde iç savaşlar yaşarken mutluluklarım
bir ben kaldım hasretle bekleyen
bir ben kaldım gönülden sevemeyen
Aşk`ı
burada
İstanbul`da...