İstanbula dönmek... Herşeyin başladığı yereı, yine yeniden başlamak için.Sabah İstanbulda gözlerimi açmak.Akşamında 7. Katta manzarasına doyamadığım İstanbulu, ayaklarımın Altında hissettiren balkonumda, memleketimi seyretmek... Buram Buram ev yemekleri Kokan evime girmek, benden daha usta olan annemin yemeklerini Yemek... Yagi belli, tuzu belli... Bana ayakta durmayı, Güçlü olmayı öğreten, Güçlü olmamdan korkmayan insanların yanında daha Güçlü olmak, Bana susmamayı öğreten insanların yanında Yeri geldiğinde susmak... bir ara alıp radyoyu balkonumdan seyre dalmak. varsa elimdede BİR Felsefe Kitabı değme keyfime.kaybolmak düşünürlerin düşünceleri arasında... i arkadan çalan Acı BİR şarkı.ele alınan BİR Kalem BİR Kağıt, sövercesine yazdığım BİR şiir.YAZMAK... ISTE istanbul bu, ISTE Aşk bu, Benî asla terketmeyecek Sevgili bu.taki ben terkedene kadar...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
anlatabildiğimiz kadarıyla,hissedebildiğimiz kadarıyla döküldü.teşekkür ederim
İstanbul aşkı. anlattıkca anlatası gelr insanın. kalemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta