İstanbul´a Dair Şiiri - Deral Baran

gun agardı
eski bir dostun
tebessumu kadar
narın.
bir fırtına koptu ansızın.
yarasalar gunduz yasamaya
baslamıstı meger yasadıgım
kentte...
ben dostuma sıtem etmem
sessızce beklerım mevsımlerın
gecmesını.
ayrılık...
hangi vakte sıgar?
ne vakit ellerim üşüse
bugulu gozlerını hatırlarım.
bir gemi batar serin sularına
ahırkapının...
sokak cocuklarının usumesı
kımın umurunda..
savasa hayır panraktıyla dolasıyordu
bır fahıse
insanlar nerden buluyordu bu kadar
dedıkoduyu.
mezarlıklarda yer bulmak karaborsaya
dusmustu.
azız ıstanbul...
bu gece basımı omuzuna yaslayıp
aglamak ıstıyorum...
oyle kederden degıl
sakın uzulme
asla ıhanet etmem guzellıgıne..