İstanbul'a Bir Haller Olmuş

(Koronalı günler biterken)
*

İlk defa bir başka uyandım bu sabah
İlk defa tıraş oldum
İlk defa giyinip kuşandım
Ve ilk defa dışarı çıktım
90 günden beri
Sabırsız bir çocuk gibiydim

65 yaş mağduru olarak
İlk defa keşfe daldım hayatı yeni baştan
İlk defa geçtim bir yabancı gibi
O eski kaldırımlardan
Ve isyan ederek tutsaklığıma
İstanbul sokaklarında gezindim

Sanki bir şeyler eksik bu şehr-i İstanbul’da
Sanki bir şeyler yarım
Ya ben eksilmişim durup dururken
Ya yürümeyi unutmuş ayaklarım
Yolunu kaybetmiş kuşlar gibi
Ürkek ve tedirgindim
İsyan ederek tutsaklığıma
İstanbul sokaklarında gezindim

İstanbul;
Bildiğim o İstanbul değil sanki
Vitrinler boşalmış kepenkler inmiş
Kilit vurulmuş kapısına mağazaların
Her taşına bir acı hüzün sinmiş
Adı dillere düşen sokakların

Terk edilmiş bir yar gibi
Yalnız kalmış İstanbul
Ya çok vedalar yaşamış bu son fasılda
Ya bir girdaba dalmış İstanbul
İstanbul ağlamış; İstanbul yorulmuş
Ya ben eksilmişim durup dururken
Ya İstanbul’a bir hâller olmuş
İstanbul’a bir hâller olmuş!..