İstanbul'a Bir Dost Mektubu

Bir yağmur başlangıcında
Not düştüm kağıda:
‘Dinle İstanbul
Hüzün – zor hayatta...
Lambalar teraziler,
Bir yalnızlık gibi.
Ağır ödüyorlar faturayı...
Kal İstanbul
Sen İstanbul’da!

Duygular – bir deniz,
Korkutmuyor seni …
Aşk – insanlardan çok
Sana lazım...
Islanan ağaç
Iskalanan hatıra....
Biriktiriyor kalbe
En dev mandalları...
Dur İstanbul
Sen İstanbul’da!

Yolculuğa çıkan –
‘Günler’i bilir...
Şemsiye açık kalmış,
Yağmur – hazır...
Sorma İstanbul
Nerde bu insanlar...
Kalemler kağıtlar bile
Huzur değil...
Bil İstanbul
Sen İstanbul’da!

Yorgun şair
Uzatıyor sessizliğini her ertelenişte...
Bildiği sevdayı
Bulduğu halde...
Unutma İstanbul,
Yakınlık var
Senle aramda...
- Seninle – koskocaman yalnız
Başlayanlar az olsa da…
Gitme,
Dur biraz daha...
Kal İstanbul
Sen İstanbul’da!