İstanbul’a benzeyen edanı sevdim ilk önce.
Işıl ışıldı gözlerin.
Konuşunca sevaplar gibiydi sesin.
Önce beni yakardı nefesin, sonra İstanbul’u.
Hep, erguvanlar açtığında,
Senle İstanbul’da olmak isterdim…
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta