İstanbul’a baktıkça yedi zümrüt tepeden
Büyülerken insânı, hemen geçer kendinden
Hayâl midir düş müdür, daldırır bir hülyâyâ
Sâde bir şehir değil, benzer başka dünyâya
İlmek ilmek dokunmuş, bağrındaki güzellik
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta