İstanbul'a Şiiri - Mehmet Ali Köse

Ey rüyaların demi, dev sultanın halveti
Emeller ey en güzel senin üzerineydi

Müjdelendin ey güzel hem en güzel ağızdan
Senin için yürüdü gemiler dağdan taştan

Nice toplar döküldü, dev surların delindi
Senle bir çağ kapandı, yeni çağa gelindi

Nice kanlar döküldü senin için ey şehir
Kalamazdın sen asla elin elinde esir

Fatih seni kurtardı sen Fath'i yücelttin
Nebi'den müjdelenen kutlu komutan ettin

Unutma senin için dökülen onca kanı
Sultan Akşemseddin'i, Ulubatlı Hasan'ı

Uzak dursun ey şehir senden bütün hüsranlar
Çok büyük evliyadır bağrında yatan zatlar

Kor katranlar döküldü başlarından aşağı
Hepsi de iman dolu bak hepsi hak aşığı

Sende farklı doğarmış semadan gülen güneş
Aransa bulunamaz senin denginde bir eş

Değerlisin ey şehir her demde öyle kaldın
Tarife gerek varsa taşın, toprağın altın

Lutfeylemiş yaradan bizlere bağışlamış
Bizi senin alnına seni de bize yazmış

Senden uzak olamaz seni seven gönüller
Çehrene pek yaraşır cümle sümbüller güller

Üstünde mesken tutmuş harika şaheserler
Nice hanlar, hamamlar, camiler, medreseler

İstirhamım şu senden hep bizimle ol emi
Seninle yaşayalım son demi, kıyameti