İstanbul Şiiri - Ahmet Tekin

İstanbul, İstanbul......
Ah! ! ! İstanbul;
Seni gördüğümde ilk;
Daha onbir yaşımdaydım,
Sene;
Bin dokuz yüz altmış dokuz;
Gözlerimden ruhuma,
Kare, kare işlemiştin.
Ne güzel bir Şehirdin,
Sen İstanbul! ! ! !
Payitaht Şehir...

Yıllar sonra;
Elimde bir bavulla,
Tekrar sana geldim,
Bir özlem bir sevdayla;
Sanki yarimdin,
Sanki sevdalımdın;
Sene;
Bin dokuz yüz seksen üç.......

Çok değişmiştin ama;
Ruhunda ki; gizemi,
Hala saklıyordun..........

Senden ayrılışım,
Sene;
Bin dokuz yüz seksen altı;
Aralık....
Aralık'ta ayrılıyorum,
İstanbul'dan.......

Haydarpaşa;
Tren Gar'ını;
Bir hüzün kaplamış,
Derin bir sessizlik var..
Saat gecenin ikisi.......

Tren;
Düdüğünü Çalıp;
Ayırırken Seni,benden....
El sallıyordum,
Gözlerimden
Yaşlar akarak;
Pencereden......

Sende yaşadığım;
Anılara, sevdalara,
Eminö'nü, Galata'ya
Beşiktaş, Bakırköy;
Yeşilköy,
Adalara...

Hülasa;
Seni sen,
İstanbul yapan Herşeye;
Her değere....
Her şey;
Değişse de........
Değişmeyen o gizemli;
Ruhuna.......

Sana yine geleceğim;
Bunu unutma,
Ah İstanbul,
Aziz İstanbul,
Payitaht Şehir.............