İstanbul Şiiri - Necdet Erdem

Şehir bu gece üzerine kara bir perde çekmiş gibi
Boz bulanık bir hava
Göz gözü görmez bir sis var üzerinde.
Zifiri karanlıkların ardından bakıyorum bu gece sana İstanbul
Caddelerden geçen arabaların belli belirsiz ışıkları
Sokak lambaları…
Sanki sende yüzünü gömmüşsün toprağa
Görünmek istemezmiş gibi birilerine…
Korkularından kaçmak için belki de
Bekli de yenmek için…
Sende mi yenildin yoksa İstanbul
Bu yokuşlar senide mi yordu
Arşınladığın bu caddeler…
Bu şehir artık sana da mı dar gelir oldu İstanbul
Tahayyülü zor bir çıkmaza mı girdin yoksa
Kirpiklerinden süzülen bu yağmur niye
Her gece ışık saçan gözlerine ne oldu
Umutsuzluklar mı sardı sürmeli gözlerini
Sendemi kör karanlıklara esir bırakacaksın artık beni…
İstanbul
O güzel yüzünden mahrum etme
Güneş ol doğ artık gecelerime
Sarı saçların ısıtsın göğsümü
Pamuk ellerini sür yüzüme…

Necdet Erdem