S. İstanbul Şiiri - Enver Ertürk

İstanbul maktûl şehir..
Katil biz, katil siz, katil hepimiz.
Sokaklar pis
Havada toz duman, havada sis..,
Soluduğumuz zehir,
yollar.., Trafiğin kilitlendiği birer nehir.

Gündüzler karmaşa.
Çıldırtan bir telaşa
Marke olmuş insanlar..,
Ne ararlar bilemem, sağa sola koşmakta.
Ufacık bir olaydan coşmakta,
birbirlerinin üzerine
ana kollektör gibi taşmakta.

Geceler ölü ruhların,
vucut satarak alabildiği bir sarım esrarın..,
Ya da zavallı körpelerin
eski kahpelerin yol gösterimiyle..
Bodrum katların yeni sakinleri
gulyabanilerden,
Aynı yolla edindiği..
Kokain ya da eroin pençesinde..,
Kıvranma stajlarına girdiği,
anlayamadan dinlediği
iki mezür müzik eşliğinde..
Ahşap binanın bağrından koparılıp,
fırlatıldığı çöp yığınlarından kaldırılan..
Karakış gelipte
yakılmadan önce,
son saltanatını yaşayan
kontraplak göbekli
helâ kapısı üzerinde..,
Kâh tasarım kâh bunalım,
kâh felsefi takılınan
çözümlenemeyen akültürasyon..,
Freni patlayan dejenerasyon.

İstanbul katil şehir..
Maktûl biz, maktûl siz, maktûl hepimiz.