İstanbul Şiiri - Erberk Pullu

Nereni yazayım bilmem nereni
Ayamama veya Terkos dereni
Derenin yanında yedi vereni
Bunu sende gördü herkes İstanbul..

Sana akın etti milyonlar seli..
Bir hoş eser ferah Çamlıca yeli
Burgaz,Büyükada, hele Heybeli
Gerdanında inci gibi İstanbul..

Durdurmaz gencini yasak bariyer
Buralı olmak sa, ayrı kariyer..
Şişli, Beyoğlu, Taksim, Sarıyer..
Sınırsızca yaşar seni İstanbul..

Dünyada yok böyle mimari yapı
Parmak ısırtıyor, eğimi, çapı..
Ayasofya, Dolmabahçe, Topkapı..
Eşsiz eserindir senin İstanbul..

Belkide bu yüzden bazı sokak dar..
Ellenmiyor, her karende tarih var
Kadıköy, Beşiktaş, Harem, Üsküdar..
Buram buram tarih kokar İstanbul..

İğne ile her toprağın kazılmış
Ne yeminler antlaşmalar bozulmuş
Aslında tüm tarih sana yazılmış
Dünya nın hedefi sensin İstanbul..

Unutmadı senle ettiği dansı
Ne Haçlı,ne Roma,ne de Bizans`ı
Tanrı bize verdi böyle bir şansı
Yıllarca bitmeyen aşk sın İstanbul..

Merhem oldun, yaralı ilaçsıza
Uğraş oldun, meslek oldun işsize
Ekmek oldun, fukara ya aşsıza
Taş toprağı bereketli İstanbul..

Bitmesin vapurla boğaz turnesi
El sallasın Galata nın kulesi..
Haydarpaşa daki banliyö sesi
Kulaklardan hiç gitmesin İstanbul..

Bu ne kara sevda, ne kavak yeli..
Senin aşkın kimi etmedi? Deli..
Ne Münir Nurettin, ne Orhan Veli..
Yaza yaza doyamadı İstanbul..

Boğaz ın parlıyor yıldız ay gibi..
Dalgalanır durur, hırçın tay gibi..
Alnında köprüler çifte yay gibi..
Avrasya yı birleştirir İstanbul..

Senle yaşar onbeş milyon zamanı..
Bir ömür tükenmez, bitmez gümanı..
Ne trafik, ne de egzoz dumanı..
Yıldırmadı, yıldıramaz İstanbul..

Akla gelmez, milyonlarca artılar..
Yalın kalır, söylenen abartılar..
Biz susalım, konuşsunlar martı lar..
Onlar seni iyi bilir, İstanbul..

Seni yazmak akıl almıştır nice..
Seni çizmek, Dali, yada delice..
Seni kazmak, Fatih işi Haliç e
Ne fetihler gördün aziz İstanbul..

Herkese aş verip, açtın kucağın..
Sönmesin sonsuza tütsün ocağın..
Arşı ala çıksın, ucun, bucağın..
Sınırların çizilmesin İstanbul...