İstanbul Şiiri - Çaka Reis Yavuz

Her şeyi gibi baharı da çok başka bu istanbulun,
Oysa ben değil miydim
Nisanların serinliğinde uzanan kiraz ağçlarına,
Şimdilerde gökdelenler arasında mazot griliği var
Bahar sanki yaşlanmış,
Ve huysuz virjin misali elinde makası,
Buduyor ormanları ne yazık…

Pencereden baktığımda,
Kuytu bir köşedeki sokak çocukları takılır gözlerime,
Ortadaki ateş ana kucağı gibi,
Sarar küçücük ellerini,
Belki şairler yalancıdır,
Belki de istanbulun kendisi,
Çünkü bu şehir hiç benzemez,
Orhan velinin dizelerindeki yakışıklı delikanlıya…