İstanbul Şiiri - Tınay Özşahin

İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.
Benden gayrı herkes sana aşık.
Heybetinle, ışıltınla mest olmuş, herkes.
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.

Peygamber, Fatih, Haliç ve Şahi…
Payitaht, batıya açılan kapı ve dahi…
Taşı toprağı altın, umut kapısı,
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.

Niye niye sevmiyorum diye sorma,
Dizlerimde derman yok, beni daha fazla yorma.
Hayatta bir kum tanesiyim, üzerinde durma.
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.

Israr etme söylemem, o bende gizli,
Düşünme sebebini, kemirmesin beynini,
haketmiyorsun biliyorum, biliyorum ama,
İstanbul seni hiç sevmiyorum, artık.
2007, Tınay ÖZŞAHİN