Gök mavi, dağlar mor
Mor üzeri beyaz karlar
Güneş çok uzak, ufuklarda
Ben ordayım yanında, istanbul da.
Üşüyorsun, sarınmışsın ceketine
Oturmuş bir noktaya dikmişsin gözlerini
Birşeyler kuruyorsun kafanda
Ben ordayım yanında, İstanbul da.
Sonra ansızın kalkıyorsun
Pencereden dışarıya bakıyorsun
Elinde herzamanki gibi sigaran
Ben ordayım yanında, İstanbul da.
Güneş de görünmez oldu üstelik
Bir fırtına koptu kopacak
İçinde anlaşılmaz bir karmaşalık
Ben ordayım yanında İstanbul da.
Şimdi sisli sabahlarda kayboldun
Karıştın bir kalabalığa, yok oldun
Bir sesle uyandım, kendime geldim
Ben burdayım sensiz, Tarsus'ta
Kayıt Tarihi : 12.5.2007 12:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!