Medeniyetler beşiği,
İmparatorluklar başkenti,
Asilzadeler şehri,
İstanbul.
Gecekondular yurdu,
Sahipsizler kurdu,
Geçimsizler çoktu,
Bu şehir beni de vurdu.
Bağlar bahçeler taş oldu,
Kuşlar böcekler yok oldu,
Şehir değil girdap oldu,
Gelenide yuttu gideni de yuttu.
Dağı taşı altın dediler,
Pek çabuk yurt edindiler,
Her komşuya selam verdiler,
Bu şehir senin değil dediler.
Köylü ile kentli bir arada,
Komşuluk olmaz burada,
Fikir verir her konuda,
Aklım kaldı yurdumda.
Ekmek ile aş nerede,
Memleketin orada.
Başım hoş değil burada,
Taşı altın olsa da,
Kayıt Tarihi : 1.4.2007 12:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Şerif Keskinoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/01/istanbul-871.jpg)
Bir gelen/Bir giden pişman/Bir seven/Bir söven/Ne çok şey verdiyse/O kadar çok şey aldı/Nimet verdi/Can aldı/Huzur verirken/Ayrılık saldı kalplere!
Şair iyi olmuş Bir yaraya tuz atmışsın Olmazsa olmaz!
TÜM YORUMLAR (1)