Gecenin kuytusunda ağlarken gördüm
İstanbul’u ilk o zaman sevdim
Gözyaşları Eylül’e karışıyordu
Bin yıllık hicranını yaşıyordu.
İstanbul…
Bir çift gamze silüeti,
Bir çift göz, zifiri karanlık…
Tarumar olmuş bir tutam saç.
İstanbul…
Hüzün ikliminde açan çiçek.
Dikenli ayrılık bahçesi
Dolmayan çilesi martıların…
İstanbul…
Kaçan trenlerin son durağı
Muallak umutların sığınağı…
Damla damla düştüğü kucak, aşıkların…
Kayıt Tarihi : 28.3.2007 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)