Elim boş geldim sana yine İstanbul.
Ne elimde bir çiçek ne bir hediye
Sadece bir pantolon bir ceket
Attım kendimi koyun koyuna girmiş,sokaklarına.
Yürüdüm uzun uzun daracık ve taşlı yollarında.
Hala çok güzelsin istanbul,ilk günkü gibi
Sanki hiç değişmemişsin.
Denizlerin bir göz edasıyla,hala mavi
Karanlıklar bir başka çöküyor üzerine İstanbul.
Yedi tepende güneş sanki ayrı ayrı doğuyor.
Adalarında fayton sesleri yankılanırken;
Yağmurda oynayan çocuklar misali yine coşkulusun.
Gözlerin ve kalplerin bir tek öznesisin sen
Sendeki güzelliği hiçbir şeye değişmem.
Sanki,bir şarap gibisin istanbul
Eskiyince değeri artarcasına...!
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 04:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında hiç istanbul'da yaşamamama ragmen; gördüklerım le bana yasattığı duyguları kagıda dökmek istedim :) istanbul tepeleri ni düşündüm eski filimlerden o günleri yaşadım sanki renkli hayatlara kıyasla siyeh beyaz kalplerde.nerde eski sevgiler nerde eski sokaklar ve sen istanbul nerdesin..? Bir sabah yine kapını açarmısın bana.ben geldim diye calarsam kapını.istanbul deyince insanın şiirsi konusması geliyor sanki :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!