İstanbul Şiiri - Mehmet Ali Çınar

Ahh İstanbul...
Nasıl da güzel seni sevmek.
Nasıl da güzel oturup Beşiktaş'ta bir banka
Mavi gözlerine dalıp gitmek.
Yada ne bileyim
Kızkulesine karşı sıcacık çayını yudumlamak
O derece sıcak dost sohbetleriyle.
Ve bakmak doyasıya sevgiliye
Sen renkli gözlerine.
Tüm sevgililer gibi
Sanki sözleşmişçesine
Buluşup Pierrelotide
Fısıldamak ateşli ne varsa.
Dalgaların kendilerini iskeleye vurupta
Damlacıklarını yetiştirmeye çalışması yok mu aşıklara
Akarak damla damla yüreklere
Sanki aşklarına eşlik edercesine.
Ya uçuşan martılar, sarmaş dolaş kumrular...
Onlarda şahitlik ediyor İstanbul aşklarına.
Nede güzel yürümek taksim meydanında
Özgürlüğe akarcasına İstiklal'e bırakmak kendini.
Yada beyazıt-sultanahmet meydanlarında bir tur atmak
Tarihi şöyle bir turlarcasına.

İlk aşkımı sende tattım ben
İlk 'seni seviyorum'da da sen şahittin.
İlk aşk cümlelerimde bile ay ışığında.
Hatta ilk öpüğümde senin ışıkların vardı sadece.
Unutur muyum evlenme teklifimi yaptığım o restoranı
Orayı bile özel kılan senin boğazın,senin güzelliğindi.
Dert ortağımdın benim.
Senden başkasına güvenemezdim çünkü
Sıkılmadan beni bir sen dinlerdin
Ben içimi dökerdim sana
Sen katardın dalgalarına ne derdim varsa.

Biliyorum ki senle başlayan bu hikayem
Seninle bitecek elbet.
Ve herşey bitince benim için
Yine sen basacaksın beni bağrına
Herkes 'bir İstanbul masalıydı' diyecek
Unutacak da bir süre sonra.
Bir sen unutmayacaksın beni
Sen saklayıp beni toprağına
Bırakmayacaksın yalnız başıma.