İstanbul Şiiri - İbrahim Sağır

Şu boğaz konuşup bir dile gelse,
Fatih’ten bahseder, sorsam İstanbul.
Bilirim sığmazsın birkaç heceye,
Aklımı zorlayıp, yorsam İstanbul.

Zamanı eskiten inci, mercansın,
Üstüne hayâller kursam İstanbul.
Şanlı çağların var, şah-ı cihansın,
Huzurunda divan dursam İstanbul.

Dünyanın başını döndürür sevdan,
Zamanı geriye kursam İstanbul.
Kavuşur sükuna gönlüm o zaman,
Kem gözle bakanı vursam İstanbul.

Sensin renk katan gündüz, geceme,
Toprağına yüzüm sürsem İstanbul.
Nedim değişmezdi taşı Acem’e,
Az gelir dünyayı versem İstanbul.

Anlatmak zor seni, haddimi aşar,
Yâr diye sineme sarsam İstanbul.
İçimde duygular kabarır, taşar,
Ne zaman yanına varsam İstanbul.

Kubbeler şehrisin, eşin var danse,
İnanmam gözümle görsem İstanbul.
Bitmiyor hasretim, sevdam nedense,
Yoluna canımı versem İstanbul.

Seni benden ayrı düşünenleri,
İçinden çıkarıp sürsem İstanbul.
Benimsin o kutlu fetihten beri,
Ben de hürüm, eğer hürsen İstanbul.