İstanbul Şiiri - Kamil Çağlar

Senden her ayrılışımda,
dolmuş gözler bırakıyorum arkamda.
İstanbul;
Kaderim yazıldı, sıkışık sokaklarında..

Yine bir ayrılış akşamında,
bir daha dönmemek üzere gittim.
İstanbul;
Ciğerlerim yakılıyordu, yanan ışıklarında..

Kahreden ayrılık bir sembol,
Ağıtlarım yaşıyordu topraklarında.
İstanbul;
Sevdalarım kaldı, nazlı gerdanında..

Nice sevgiler, nice aşklar tükettim;
Ne kahredişler kaldı, ne de yalvarışlar.
İstanbul;
Ayak izlerimi taşıyorsun, yıkılmış surlarında..

Kapından her atılışımda, dalından koparıldığımda;
Ağlayan gözlerimi götürüyorum yanımda.
İstanbul;
Hıçkırıklarım yankılanıyor, kararmış semanda..

Senden uzak geçen uykusuz gecelerde,
Yakarışım sana değil, kederlendiğim bir kula.
İstanbul;
Martıların cilvelerini özlüyorum, kaynaşan sularında..

Düşlerimi yıkıyorsun, düşlerimi ısıtıyorsun.
Onu düşündüğüm, seni hatırladığım anda.
İstanbul;
Kaybettiğim canımı, hayatımı borçlusun bana..

05.01.2007 15.00