Bağrımdaki İstanbul -1 Şiiri - Enver Yıldız

Ah İstanbul! ...
Sen başkasın.
Sen Akşemsettin' den beri inmeyen,
İndirilemeyen bir sancağın direği,
Gözümün bebeğisin...

Sen ki, akıncılara beşik oldun, uyuttun ninnilerle.
Sen ki, ozanların mahbubusun, anlattılar efsanelerle.

Sen Peygamberimin (A.S.M) alın diye ettiği vasiyetsin.
Sen dünyada çektiğim en tatlı eziyetsin.

Sen emanettin, hediyeydin Fatih'ten,
Sende, göğsümü kabartan neyim varsa tarihten.

Hakkı candan aziz bilen yiğitler beşiğiydin,
İslam’ın, müminleri aydınlatan en korlu ateşiydin.

Senindi, bir sözle krallar indiren yiğitler,
Senindi, Eyüp Sultan elinden zemzem içen şehitler.

Hazreti Ömer'in varisiydin adalet yolunda,
Can verdin, lakin yılmadın Nizam-ı Alem uğrunda.

Ah İstanbul! Mukaddes emanetin en şanlı bekçisiydin,
Ah İstanbul! gizemli masalların en gerçekçisiydin.

Senin kabahatin yok, belki benimde yok ama!
Nasıl becermişler?
Düşünmeyi bile sığdıramıyorum zamana.

Şöyle çıksam Sarayburnu'ndan,
Yönümü seçsem.
Ve geçsem Karaköy'den dursam Bebek'te
Görmeden geçsem.
............................
Sefahati kavuran bir ocaksın şimdi sen,
Senden çok uzaktaydım seni hayal ederdim.
Böyle bir İstanbul'u beklemiyordum ki ben,
Bilseydim destanlardan çıkıpta gelirmiydim.

Ayasofya veriyor Ümmete tarih dersi
Dört elini açmışta yalvarıyor semaya.
Duymadın mı yıllardır sana bağıran sesi,
Kapı duvar, yol bitti, gidemezsin Cuma'ya!
Ah İstanbul İstanbul! böyle bilmezdim seni
Düşmanmısın ki bana neden astın çehreni?

Ne insanlar yetişmiş kaldırım taşına denk,
Hatırlatan maziyi ne düzen, nede ahenk
Kalmamış, yeşil bile kırmızıya yakın renk.
Ah İstanbul İstanbul! sana da yasak türban
Çıldırmamak mümkün mü? Kullar kullara kurban.

Ecnebisi usanmış en azgın günahlardan,
Yollamışlar üstüne taşıyor sokaklardan.
Yinede Fetih Marşı gitmiyor kulaklardan.
Ah İstanbul! Fatih'in fethettiği yaştayım
Ağlıyorum şu anda, oyunda oynaştayım.

Ağlamaya başlarsa susmak bilmez bulutlar,
Hayallerim dağ oldu tükenmiyor umutlar,
Elbet Hakka ulaşır bu dualar,ağıtlar.
Ah İstanbul İstanbul! Hilal-Yıldız inmesin,
Yağmurlar sussun ama şu ezanlar dinmesin.

Artık sen Çelebi'nin Seyahatname ‘sinde,
Artık sen Sultanahmet, Beyazıt Camisi'nde,
Bel geldin lakin, derde, çare olamıyorum.
Kim bilir, Fatih yine gelir günün birinde.

Enver YILDIZ
İstanbul'1993