İstanbul Şiiri - Cağlar Akarsu

Sana bitmez bir ozlemle,
Tutkunum..
Emirgan korusunda,
Bir çinar, ağacı vardı...
Hatirlarmisin, O gun
Tüm guzel anilari paylasmıştık.
Bir tutam, yaseminleri
Göğsüne takmıştım..
Deniz mavisi gozlerinde..
Sanki, kiz kulesinin
Görüntüsü aks etmişti..
Martılar, hüzünlu çıgliklarını
Banami gondermislerdi! ! !
Hep seni aradim..
Yedi tepe uzerinde..
Suleymaniye'nin minareleri..
Ayasofya'nin kuytu köşelerinde..
Bir gun..
Gelecegim..
Beni bekle! ! !

Şimdi düşünüyorum,

Benim kaybolmus tarihim nerede?
Arıyorum..
Medeniyetler kendi kulturlerine sahip çiktıkça, Varlıklarını Dünya uzerinde devam edebilmişlerdir.
Bizler Alli Gelinlerin..
Parıldayan pullarında, oyalı yemenilerin,
Ahsap konaklarda, sandiklar icinde,
Yok olmasinimi gozleyecektik..
Yakilmis, evler
Kulleri kalmiş bir mazi..
Sahipsiz konaklar..
Kültürsuz ruhlara donmuş.
Tarihimin, arkasindan
Aglıyorum! !