Istanbul Şiiri - Umut Yılmaz

Tarihten bir yel eser,
Vurur, Anadolu'ya, Trakya'ya,
Denizlere, Kumsallara, Karaya,
Ve der; Istanbul, Istanbul.

Ne vakit,
Boğazdan bir balık geçse,
Marmara'dan, Karadeniz'e,
Boğazı hatırlar,
Hafızası işta o an uzar,
Ve der;
Istanbul, Istanbul.

Martılar, Manyas'tan,
Kalkıp ta, ta Marmara'ya uçar,
.....
Büyük Çekmece'den,
Karadeniz'e,
Boydan boya, gezer,
Bir Trakya kıyısını,
Bir Anadolu kıyısını,
Ve haykırır gökyüzüne,
Der; Istanbul, Istanbul.

Gökte Padişahlar sultanı,
Fatih'in ruhu,
Rumeli' deki ebedi aşkına,
Bakıp ta, ta gökyüzünden,
Gülümser,
Bıraktığı o eşsiz mirasa,
Gülümser ve der;
ISTANBUL, ISTANBUL.