İstanbul Şiiri - Bayram Karaali

Mavisine tutkulu oltalar sallamıştım,
Gönlümü verdiğim lodos kokulu denizlerine,
Yeditepene övgüler mısralamıştım,
Efkarla,umut yeşerttiğim grub vakitlerine,
Kanatlarına umutlar taktığım martıların,
Bütün yollar sana çıkıyordu her gidişimde,
Şafakların kan kustu uykusuz gözlerime,
Ölesiye içme sürgünlerine gönderdi akşamların,
Ya gecelerin; Kılıç sallıyor hayallerime...
Kaldırımlarında yürürken,ayaklarımı aldın,
Adalar önünde ölüm yalnızlığına terkettin...
Sıcağına bedenimi serdim düşünmeden,
Yüreğimi sevgiliye sererken kış gecelerinde
Sana sevdamdı beni böyle deli divane kılan..
Bedenimden parçalar yeşerttim geleceğe,
Sana yeni sevdalar,yeni aşklar büyüten,
Sana böylemi emanet edecektim, sendin güvendiğim,
Yüreklerini yok ettin,umutsuzluk koydun ellerine
Limanlarına öyküler yazmıştım oysa,
Sana dair sadakadatlerimi attım kuyularına
Efkarlı sigaralar tüttürürken esintilerine
Ben sana gençliğimi verdim çekinmeden,
Ortayaş günlerimde serinine yatacaktım hani,
Niye ihanetin bana böyle ey şehir söyle,
Ağustos sıcağında böyle dondurdun,
Eylül serininde cehennemlere yolladığın,
Tek nedenimdi uğruna yaşadığım yeşertilerim,
Bir benmiydim sevmediğin,bir benmiydim...
İhanet edip,sıcağında dondurduğun,
Ya gelmeseydi,
Eylül serininde nefes alışıma neden,
Yazgısına serili upuzun bir kumsalın güneşinde
Çocukluk güleçliğinde ak sakallı uzanan bir el,
Bağrına basmasaydı bin yaşıma girdiğim saatte
Nefret ediyorum, İstanbul senden....