~İstanbul~ Şiiri - Funda Bahçekapılı

İstanbul sokaklarında tek başımayım
Yürüyorum amaçsız ve gayesiz
Nereye gidiyorum bilmiyorum
Duygularım allak bullak olmuş
Hislerimse darma dağınık
Neredesin güzel gözlüm,tatlı dillim
Niye sana ulaşamıyorum
Aramızda aşılamsı güç yollarmı var
Seninle konuşmak istiyor ama başaramıyorum
Seni özledim dersem inanırmısın
Hergece mehtaba baktığımda sen varsın
Her yıldız kayışında seni düşünüyorum
Bu bomboş istanbul sokakları artık bana yabancı
Be sokaklarda senle gezermiydik
Bu sahilde senle hiç dans ettikmi
Avazımız çıktığı kadar sevgimizi haykırdıkmı
Ben senin sen benim oldukmu
Ben istanbul'u hiç sevmiyorum
Seni benden alıp götürdü
İki seveni birbirinden ayırdı
Artık ne bu caddeler nede bu meyhane
Hiçbiri bana zevk vermiyor
İçtiğim her kadehte seni düşünüyorum
Boşalan kadehlerde dönermi acaba diyorum
İstanbul sen varken güzeldi
Sen varken farklıydı
Işıkları sne varken farklı farklı yanardı gözüme
Şimdi birer birer söndü sokak lambaları
Niye beni karanlıklara attın İstanbul
Niye sevdiğimi benden aldın İstanbul

Işıklar söner odalar gömülür karanlıklara
Kimi arkadaşına sarılır kimi gözyaşını döktüğü yastığa
Bende öyleyim işte

28,05