İstanbul Şiiri - Betül Çetin 2

Bir duadır gönülde söylenir de nakşolur
Binbir sitemle gelen durulur da aşk bulur

Onbinleri sığdırır içine engin sedan
Her çehrede gül biter İstanbul dediğim an

Fatih'in yıllar önce içtiği kutlu antsın
Dirilsin ecdad yine secdelere kapansın!

Her köşen ayrı huzur her yanın ayrı umut
Dilersen İstanbul'dan maveraya sen yol tut

Sen peygamber diline söz olan kutlu müjde!
Sen kalpte feth olunan,tam ondört asır önce

Otursam Çamlıca'ya resm eylesem şanını
Naçar kalır kalemim,siler bütün namımı

Şehirlerin pirisin,can toprağın incisi
Derdimin tabibisin,cihanın birincisi

Baharım senle güzel,denizim senle mavi
Kaybolur şen edanda hüznümün ala rengi

Onbinlerce yüreğin evisin,diyarısın
Küçülsün güzellikler,bir bir seni kıskansın!

Sen alimler şehrisin,sahabe yatağısın
Dört yanın tarih kokar,seni kimler anlatsın?

Durupta seyrettiğim en güzel resimsin sen
Fatih'in yemini sen,peygamber duası sen!

Asırlardır güzelsin,asırlardır sevgili
Duy İstanbul nakşeyledim çok derinlere seni!

Yürekten bir duadırki,hep bizimle hep bizim kal!
Senki gönlümün baş şehri,sen benim İstanbul'um kal!