İstanbul Şiiri - Cevat Bayer

Eğer doğmuş ise dün ölen kişi kucağına otuz yıl önce,
O kişi bin yıl yaşamıştır, otuz yıl içinde bence.
Bir yıla bin yılı sokmuştur, şüphesiz zaman.
Bir günde bin yılı yaşarsın, Çamlıca’ya çıktığın an.

Doymaz gönlün, gözlerin kucaklarken Marmara’yı
Güneş batarken seyredersin ardından doğan ayı.
Yıldızlar pıtrak gibi serpilir bir anda gök yüzüne.
Seyredersin boğaz uzanmış yar dizine.

Gündüzünü mü seversin bu şehrin, yoksa gecesini mi?
Farkı ne, sevmek mi güzel dersin, yoksa sevilmek mi?
Değişmem senin bir gününü bin gününe başka ülkenin.
Aslında her yeri cennettir benim Türkiye’min.